Op zaterdag 22 april 2006 vierde onze medebroeder Ad van der Laak (10.09.1921) zijn 60 jarig Priesterjubileum. Ad was in Oisterwijk geboren, maar verhuisde op jonge leeftijd met zijn ouders mee naar België, waar hij zijn opleiding volgde bij de Witte Paters, en zodoende maakte hij ook deel uit van de Belgische Provincie van de Missionarissen van Afrika.

Gedurende al die lange jaren dat hij in Congo en Rwanda verbleef, kwam hij dan ook op verlof naar België. Maar ondertussen vestigde de familie zich weer in Nederland, toen zijn vader met pensioen ging.

In 1996 kwam Ad voor goed terug naar Europa, en vroeg om in de Nederlandse Provincie geïntegreerd te worden. Hij vestigde zich in Vaassen, en verhuisde mee naar Dongen in 2002. Samen met de familie vierde wij zijn feest:

Tien jaar geleden vierde ik mijn 50-jarig priesterfeest te Valkenswaard. Er waren meer dan 80 aanwezigen waarvan ik maar een klein gedeelte ooit gezien had, laat staan gekend. Ik was toen bijna een jaar terug na schier een halve eeuw leven en werken in Afrika, maar het was een groot feest zoals het betaamd voor een gouden jubileum.

Nu ik 60 jaar priester ben liep ik de lijst van die familieleden nog eens door; de rangen van de ouderen waren flink uitgedund en de jongeren zijn nog steeds ten dele onbekenden. Gevolg van de generatie kloof? Misschien wel.

Daarom wil ik deze viering in de kleine kring van Broers en Zussen houden. Mijn twee broers nog in leven zijn Jan van de Laak in Zweden en Frans van de Laak in Morogoro (Tanzania). Die kunnen niet aanwezig zijn. Als man is er dan de enig overblijvende zwager Jan van Greunsven.

Daarbij heb ik uitgenodigd mijn neef bisschop Huub Ernst, die ik beschouw als mijn oudere broer in het priesterschap. De vier zussen en schoonzus Greetje zijn wel aanwezig waarvoor ik hen zeer dankbaar ben.

En mijn confraters van Dongen die natuurlijk óók willen deelnemen aan deze Eucharistieviering zijn van harte welkom!

Openingsgebed: Heilige Vader, Gij hebt mij, zonder enige verdienste mijnerzijds, uitverkoren om deel te hebben aan het eeuwige priesterschap van Uw Gezalfde, en Gij hebt mij geroepen tot het dienstwerk van Uw Kerk als priester en missionaris. Schenk mij de genade om, in hogere leeftijd, die dienst voort te zetten door gebed en offer. Dat vraag ik U door onze Heer Jezus Christus Uw Zoon en onze Heer. Amen.

De lezingen die Ad had gekozen waren:

Handelingen van de Apostelen  1,6-14 .

[6] Zij die bijeengekomen waren, vroegen hem: ‘Heer, gaat u dan binnen afzienbare tijd het koningschap over Israël herstellen?’ [7] Hij antwoordde: ‘Het is niet jullie zaak om te weten wat de Vader in zijn macht heeft vastgesteld over de tijd en het ogenblik waarop deze gebeurtenissen zullen plaatsvinden. [8] Maar wanneer de heilige Geest over jullie komt, zullen jullie kracht ontvangen en van mij getuigen in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, tot aan de uiteinden van de aarde.’[9] Toen hij dit gezegd had, werd hij voor hun ogen omhooggeheven en opgenomen in een wolk, zodat ze hem niet meer zagen. [10] Terwijl hij zo van hen wegging en zij nog steeds naar de hemel staarden, stonden er opeens twee mannen in witte gewaden bij hen. [11] Ze zeiden: ‘Galileeërs, wat staan jullie naar de hemel te kijken? Jezus, die uit jullie midden in de hemel is opgenomen, zal op dezelfde wijze terugkomen als jullie hem naar de hemel hebben zien gaan.’ [12] Daarop keerden de apostelen van de Olijfberg terug naar Jeruzalem. Deze berg ligt vlak bij de stad, op een sabbatsreis afstand. [13] Toen ze in de stad waren aangekomen, gingen ze naar het bovenvertrek waar ze verblijf hielden: Petrus en Johannes, Jakobus en Andreas, Filippus en Tomas, Bartolomeüs en Matteüs, Jakobus, de zoon van Alfeüs, en Simon de IJveraar en Judas, de zoon van Jakobus. [14] Vurig en eensgezind wijdden ze zich aan het gebed, samen met de vrouwen en met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broers.

Evangelie: Joh. 15, 12-17

[12] Mijn gebod is dat jullie elkaar liefhebben zoals ik jullie heb liefgehad. [13] Er is geen grotere liefde dan je leven te geven voor je vrienden. [14] Jullie zijn mijn vrienden wanneer je doet wat ik zeg. [15] Ik noem jullie geen slaven meer, want een slaaf weet niet wat zijn meester doet; vrienden noem ik jullie, omdat ik alles wat ik van de Vader heb gehoord, aan jullie bekendgemaakt heb. [16] Jullie hebben niet mij uitgekozen, maar ik jullie, en ik heb jullie opgedragen om op weg te gaan en vrucht te dragen, blijvende vrucht. Wat je de Vader in mijn naam vraagt, zal hij je geven. [17] Dit draag ik jullie op: heb elkaar lief.

In mijn homilie van tien jaar geleden sprak ik van de gebeurtenissen van de verlopen 50 jaren. Deze keer zijn er maar tien jaren verlopen en daarover is maar weinig te zeggen, want ze verliepen veel en veel rustiger in de communiteiten van Vaassen, en hier in Dongen.

Toch is er een gelijkenis met die vijftig jaren want gedurende deze tien jaren was het lijden ook niet gespaard: het was een opeenvolging van trieste berichten over de toestand van de kerk in Kivu (Congo), en het lijden en de armoede van de bevolking: de mensen die me zo na aan het hart liggen.

Vier jaar geleden, toen ik een maand vakantie ging nemen in Morogoro (bij mijn broer), ging ik op de heenreis eerst naar Kivu. In Goma was heel veel verwoest door de vulkaan Nyiragongo. En in Katana en Bukavu kwamen veel vrienden me opzoeken, sommigen hadden er zelfs een reis van vijftig kilometer voor over om me te groeten, en te zeggen dat ze mijn bezoek en medeleven met hun miserie op prijs stelden.

Ook in Kigali, in Rwanda, waar ik enkele dagen op een vliegtuig naar Dar es Salaam moest wachten, ontmoette ik een hele groep van mijn vrienden en jongens, ditmaal Tutsi, die ik in Katana had gekend waar ze toevlucht hadden gevonden.

Ik dacht toen, na die reis dat het ergste voor die mensen achter de rug was, maar pas nu, vier jaar later, begint er een flauw licht van verbetering te schijnen.

Wat me toen - en ook later bij het lezen van het nieuws in de "Flash” van Bukavu opviel, was de veerkracht van de Kristenen en hun standvastig geloof en hoop en ook hun onderlinge Liefde. De kerk in die streken is door lijden en strijden volwassen geworden.

Het kerkelijk leven groeit en bloeit. Gods wegen verschillen van de onze. Zijn genade bewerkt wat onze dikwijls te menselijke inspanning niet kon bereiken.

En zo kan ik ook nu dank zeggen aan de Heer voor wat Hij in die tien lijdensjaren heeft verwezenlijkt. Laten we dus samen in deze Eucharistieviering, de Heer danken en ook bidden om geloof en vertrouwen in de toekomst.

1- Voor de Kerk van God, waarin ik 60 jaar als priester heb mogen werken: dat de Heer zijn Kerk met zijn genaden voortdurend mag bezoeken en altijd beschermen.

 2- Voor de Sociëteit van de Missionarissen van Afrika, waarin ik me, sinds mijn noviciaat (nu 65 jaar geleden) altijd thuis heb gevoeld: dat de Heer haar in deze veranderende omstandigheden moge leiden en zegenen.

 3- Voor onze familie. die me steeds geholpen heeft door gebed en steun: dat de Heer al haar leden blijve beschermen en behoeden op hun weg naar Hem.

 4- Voor de mensen in Afrika en speciaal in de Kivu-streek in Congo, die het de laatste tien jaar zwaar te verduren hadden, dat de Heer hun lijden en inspanningen moge belonen met overvloedige genaden.

 5- En voor onze dierbare overledenen. In de familie, te beginnen met ouders, broer Huub en Zus Truus, zwagers Harry, Peter en Pascal en schoonzus Riet, en de Witte Paters speciaal Jan van de Geest en Nico Krachten die vorig jaar hier in Dongen overleden zijn; en alle andere dierbare overledenen: dat de Heer hen late genieten van de hemelse vreugden.

 6- En tot slot voor onszelf, hier aanwezig, dat we steeds mogen toenemen in liefde tot God en voor elkaar.

God, onze toevlucht en onze kracht, wees hier aanwezig bij ons gebed, Gij die ons zelf leert bidden, laat ons werkelijk verkrijgen wat wij gelovig vragen door Christus onze Heer.

Gebed over de gaven: Heer, op de 60ste verjaardag van mijn priesterwijding, wil ik U dit dankoffer opdragen en U vragen: voltooi in Uw goedheid wat ik van U onverdiend heb verkregen. Door Christus onze Heer.

Slotgebed: Heer God, tot eer van Uw Naam heb ik de 6Oste verjaardag van mijn Priesterwijding met grote vreugde gevierd. Laat mij leven in overeenstemming met het Sacrament dat ik aan Uw Altaar heb mogen bedienen. Door Christus, onze Heer.

 

AD MULTOS ANNOS!